En een mooie aanvulling.
Eerst een stukje uit ons boek:
Familie, vrienden en buren zijn ook belangrijk bij de opvoeding. ‘It takes a village to raise a child’, zeggen ze in de Verenigde Staten. Dat klinkt wat overdreven, maar opvoeden met een heel dorp zou weleens een stuk gemakkelijker kunnen zijn dan in je eentje of met z’n tweeën.
De groep volwassenen waar een kind dagelijks mee te maken heeft, is de laatste decennia kleiner geworden. School heeft een deel van de dorpsfunctie overgenomen, maar waarschijnlijk heb jij nog veel meer potentiële vrijwillige medeopvoeders om je heen die zich nu misschien afzijdig houden omdat ze zich niet ongevraagd willen bemoeien met hoe jij je kind opvoedt. Wie heb jij in de buurt die van harte voor opvang wil zorgen, als jij of je puber er eventjes tussenuit moet om de spanning te verminderen, of even het hart moet luchten?
Wetenschappelijk onderzoek laat zien dat kinderen zich beter ontwikkelen als ze opgenomen zijn in sociale netwerken die groter zijn dan het gezin alleen. Als er bijvoorbeeld goede contacten zijn tussen ouders in de buurt en tussen ouders en school, dan presteren kinderen beter en hebben ze meer kans op maatschappelijk succes.
Mensen hebben enerzijds nood aan ondersteuning van elkaar, want het zijn sociale wezens, maar anderzijds hebben ze het ook nodig dat ze elkaar in de gaten houden. Vooral voor pubers is het ongelooflijk belangrijk dat ze opgroeien in een omgeving waarin volwassenen rondlopen die weten wie ze zijn en bij welk gezin ze horen. Vroeger was het heel normaal om behalve je eigen kinderen, ook alle andere loslopende jeugd in te schakelen om te helpen en aan te spreken op hun gedrag, als dat nodig was. Tegenwoordig ligt er veel meer druk op de opvoeding door de ouders. Ouders willen perfecte kinderen, willen het zelf allemaal perfect doen en vatten ongevraagd advies gemakkelijker en soms onterecht op als kritiek. Vroeger was bijna iedereen lid van een kerk, vakbond, muziekkorps, schaakvereniging of wat dan ook. Dat is allemaal veel verminderd, maar toch is het belangrijk ergens bij te horen.
Sociale netwerken via het internet hebben dat deels vervangen, maar rechtstreeks contact blijft toch nog anders. Zo was de kerk een plaats waar je niet alleen naartoe ging, maar met het hele gezin. Iedereen hoorde erbij, ook de kleintjes.
Sociale vaardigheden worden in een meer geïndividualiseerde maatschappij steeds belangrijker. Jongeren die niet goed zijn ontwikkeld op het sociale vlak en moeite hebben om op een prettige manier met leeftijdgenoten om te gaan, besteden minder tijd aan hun vriendschappen en krijgen minder steun van hun vrienden. Omdat ze minder goed in staat zijn vriendschappen te onderhouden, missen ze de mogelijkheid zich te oefenen in het sociale verkeer.
Meer volwassenen betrekken bij de opvoeding is ook erg handig in de puberteit omdat pubers die zich afzetten tegen hun ouders, er vaak minder moeite mee hebben een boodschap aan te nemen van anderen. Bovendien houden andere volwassenen pubers weer een andere spiegel voor, zodat ze zich gemakkelijker evenwichtig ontwikkelen.
Tot zover dit stukje uit ons boek.
En dan komt hier de aanvulling:
Als je het echt even niet meer weet, en je kunt niet terecht bij een van bovenstaande contacten, dan is er sinds kort de OUDERTELEFOON, Voor als het thuis even te veel wordt.
We begrijpen dat opvoeden een uitdagende taak kan zijn. Dat je het graag goed wil doen, maar dat het soms ook kan voelen alsof het te veel wordt. Weet dat je hierin niet alleen bent. De Oudertelefoon biedt iedere ouder een luisterend oor.
De Oudertelefoon is voor iedereen. Iedere ouder, opvoeder, oppas, zorger, opa, oma, aangetrouwd, bonus, tijdelijk of voor altijd. Met al je opvoedvragen en gezinskwesties kun je bij ons terecht.
Je kunt bellen of chatten: zie https://www.oudertelefoon.nl/
Zie voor ons boek: https://www.ebook.nl/ebook/9789401402606-opvoeden-tot-geluk-jacqueline-boerefijn-ad-bergsma/