Schrijven ging mij nooit gemakkelijk af. Ik ben linkshandig maar moest in 1964 in de eerste klas met rechts schrijven. Dat voelde erg tegennatuurlijk, want thuis en op de kleuterschool had ik al mijn halve leven naar hartenlust met links getekend.
Om het rechtshandig schrijven er definitief in te krijgen, was het gebruikelijk dat linkerhandjes een tik met de liniaal kregen zodra ze betrapt werden met de kroontjespen.
Ik heb er geen trauma’s aan overgehouden hoor. Wel had ik er last van. Als biologiedocent moest ik geregeld tekenen en schrijven op het bord. Als ik begon met een tekening (links dus) en er moest iets bijgeschreven worden, ging ik vaak vanzelf door met links en dat werden hanenpoten. Als ik begon met schrijven (rechts dus) en ik er een tekeningetje bij wilde maken, ging ik per ongeluk door met rechts, met onbegrijpelijke tekeningen tot gevolg.

Met een laptop is schrijven makkelijker geworden, en ik ben het leuk gaan vinden.
Ik schrijf geregeld artikelen voor tijdschriften, en heb twee boeken op mijn naam.
Ook ben ik redacteur van het tijdschrift positieve psychologie geworden. Voor een komend nummer “positieve communicatie” ben ik me aan het verdiepen in onder andere de effecten van positief of negatief taalgebruik in het Nederlands. Het valt me best wel tegen wat ik hierover aan wetenschappelijks kan vinden. Tips welkom.

Tijdens mijn zoektocht kwam ik wel nog weer fijne oude bekenden tegen. Amnesty International laat mensen schrijven om anderen te helpen, en daar kun je ook zelf blij van worden. En Loesje, vroeger alleen van de raadselachtige, lieve en grappige posters, maar nu een organisatie waar gewone mensen creatief mee kunnen schrijven om de wereld beter en mooier te maken.

Omdat ik nu veel tijd heb, en hopelijk binnenkort weer weinig omdat de trainingen wel doorgaan, heb ik ook mijn goede voornemens vervroegd. Ik had jullie in november al gelukkig 2021 gewenst.
Eén goed voornemen voor nu is om een paar brieven te schrijven in plaats van mails of kerstkaarten. Aan oude mensen die ik al lang niet gezien heb. Ik doe dat voor die oude mensen, maar ook voor mezelf, om mijn eigen 2020 nog een krul in de staart te geven.

Want een raar jaar is het.